Passie voor non fictie

Over non fictie op het terrein van kunst, onderwijs, filosofie. Voor iedereen die wel eens nadenkt.

“De schenkende liefde laat anderen delen in de geestelijke rijkdom die men bezit, om niet, louter uit vreugde ze te delen”
(Nicolai Hartmann)

zondag 30 december 2018

VERSTROOID VAN SCHOOT


In Groningen gingen we soms naar het literair café. Ik spreek over de jaren 70. Het was niet omdat we zo geïnteresseerd waren in de literatuur of poëzie, maar omdat dat op sommige dagen het enige café was waar je de uren tussen 04.00 en 06.00 door kon brengen. En omdat naar bed gaan geen optie was. In dat literair café trad Jean Pierre Rawie op. Met gedragen, dan wel onbegrijpelijke teksten.

Veel later werd Jean Pierre een enigszins gekende en gewaardeerde nationale dichter. Samen met Driek van Wissen werd hij de literaire identiteit van Groningen. Al verschilden hun stijlen en vormen. Driek schopte het tot schrik van het dichtersestablishment zelfs tot 'Dichter des Vaderlands'.

Voor beiden is het aloude Sonnet een graag gehanteerde verschijningsvorm van hun gedachten of emoties. Al vermoed ik dat ze niet verwach(t)ten dat  al het lezerspubliek een Sonnet herkent, zelfs niet als het hen in het gezicht staart of als ze er over struikelen. Lees maar eens het gedicht 'Recensie' van Driek. Op bladzijde 207 van zijn verzameld werk 'Onverwoestbaar mooi'.

En nu stuit ik op een bundel verhalen en/of columns van Jean Pierre. Met de titel uit mijn titel.  'Verstrooid van schoot' is een schitterende en hilarische verzameling verhalen en meningen die aanzetten tot lachen en nadenken. Een mooie en onderschatte combinatie.

Een verhaal dat gaat over een 'vraaggesprek' met 'twee bekoorlijke studentes' van het gymnasium, waarin Jean Pierre de dames vertelt over het lezen van Dr. Zjivago van Boris Pasternak, zette mij aan het denken.

Lanzaamaan werd mij duidelijk dat ook de begrippen KGB en Koude oorlog voor mijn gehoor geheel onbekend waren.

Hij kan begrip opbrengen voor de onwetendheid van de beide dames m.b.t. dit boekwerk tot hem duidelijk wordt dat ook de begrippen 'KGB' en 'Koude oorlog' voor zijn gehoor geheel onbekend zijn.

Het gaat verder over het drogbeeld dat je 'alles kunt opzoeken'. Het verhaal is een prachtige metafoor voor de actuele discussie over het spanningsveld tussen kennis en vaardigheden. En het is van een zo rijk taalgebruik dat je de eruditie ervan gaat waarderen. Lezen dat werkje!